❤
Door: Willemijn van der Nagel
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
04 Februari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Ik kan me nog wel herinneren dat ik hier 6 maanden geleden aankwam. Ik heb me toen zo vaak afgevraagd 'waarom?'. Totaal nieuwe stad en op dat moment geen vrijheid. Nu ben ik 6 maanden verder en ik wil niet meer weg!
St. joeseph's Home was echt mijn thuis geworden.
Ik heb hier een prachtige tijd gehad waar ik echt heel dankbaar voor ben!
Laatst bedacht ik me dat ik in mijn hele leven nog nooit zoveel afscheid heb genomen als het afgelopen half jaar.. In het begin afscheid van familie en vrienden. Gedurende mijn stage werden er, gelukkig voor hen, ook kinderen ontslagen als ze sterk genoeg waren. Nu ga in weg en moet ik weer afscheid nemen van alle vrienden, collega's en kinderen. Door al het afscheid nemen besefte ik wel hoeveel nieuwe mensen ik heb ontmoet en hoe gaaf dat eigenlijk is.
Het moeilijkste was afscheid nemen van de kinderen. Dit ging niet zonder tranen. Met alle nieuwe vrienden zal ik wel contatc houden via social media of ga ik weer zien in Nederland, maar met de kinderen is het een ander verhaal. Je weet gewoon dat je deze kinderen nooit meer terug gaat zien.
Daarom heb ik een heel groot afscheidsfeest georganiseerd, namens mijn inzamel actie People Help The People, afgelopen zaterdag. Er was heel veel eten, springkussens, waterglijbanen, spelletjes en entertainers. De kinderen hebben de dag van hun leven gehad. De lachende gezichtjes hebben echt een speciaal plekje in mijn hart gekregen.
Mijn laatste drie nachten slaap ik in een backpackers in de buurt van het strand. Tijdens deze dagen kan ik nog even lekker genieten van de zon en me voorbereiden op mijn thuiskomst. Morgen om 18.00 ga ik de lucht in en zal ik donderdag middag om half 1 weer op Nederlandse bodem staan.
Dan staat er weer een nieuw avontuur te wachten. Want ik ga die zondag namelijk gelijk verhuizen naar Enschede. Hier zal ik mijn laatste half jaar studeren en kan ik mijn studie hopelijk met een goed einde afronden.
Ondanks dat mijn leventje hier niet zonder slag of stoot verging had ik dit avontuur voor geen goud willen missen.
'How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard'
St. joeseph's Home was echt mijn thuis geworden.
Ik heb hier een prachtige tijd gehad waar ik echt heel dankbaar voor ben!
Laatst bedacht ik me dat ik in mijn hele leven nog nooit zoveel afscheid heb genomen als het afgelopen half jaar.. In het begin afscheid van familie en vrienden. Gedurende mijn stage werden er, gelukkig voor hen, ook kinderen ontslagen als ze sterk genoeg waren. Nu ga in weg en moet ik weer afscheid nemen van alle vrienden, collega's en kinderen. Door al het afscheid nemen besefte ik wel hoeveel nieuwe mensen ik heb ontmoet en hoe gaaf dat eigenlijk is.
Het moeilijkste was afscheid nemen van de kinderen. Dit ging niet zonder tranen. Met alle nieuwe vrienden zal ik wel contatc houden via social media of ga ik weer zien in Nederland, maar met de kinderen is het een ander verhaal. Je weet gewoon dat je deze kinderen nooit meer terug gaat zien.
Daarom heb ik een heel groot afscheidsfeest georganiseerd, namens mijn inzamel actie People Help The People, afgelopen zaterdag. Er was heel veel eten, springkussens, waterglijbanen, spelletjes en entertainers. De kinderen hebben de dag van hun leven gehad. De lachende gezichtjes hebben echt een speciaal plekje in mijn hart gekregen.
Mijn laatste drie nachten slaap ik in een backpackers in de buurt van het strand. Tijdens deze dagen kan ik nog even lekker genieten van de zon en me voorbereiden op mijn thuiskomst. Morgen om 18.00 ga ik de lucht in en zal ik donderdag middag om half 1 weer op Nederlandse bodem staan.
Dan staat er weer een nieuw avontuur te wachten. Want ik ga die zondag namelijk gelijk verhuizen naar Enschede. Hier zal ik mijn laatste half jaar studeren en kan ik mijn studie hopelijk met een goed einde afronden.
Ondanks dat mijn leventje hier niet zonder slag of stoot verging had ik dit avontuur voor geen goud willen missen.
'How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard'
-
04 Februari 2014 - 08:41
Miranda:
Ahhhhh Willemijn.. wat is de tijd toch snel gegaan!
Veel te snel voorbij.Fijn dat je mooie herinneringen hebt, die blijven altijd bestaan.
Ik wens je alvast een goede terugreis, ik hoop dat je een beetje kunt 'aarden' als je thuis bent.
Groetjes Miranda en Rob -
04 Februari 2014 - 09:10
Wendy:
Heeeeeej willie.. De tijd is indd heel snel gegaan. Donderdag alweer thuis.. en spannend dat je gelijk naar enschede gaat zeg. Hoop je gauw te zien. Xx -
04 Februari 2014 - 09:18
Irene:
Lieve Willemijn, ik heb met veel plezier je verhalen gelezen. Wat gaat de tijd toch snel. Straks ben je al weer thuis. Je hebt een hele rits ervaringen op gedaan die niemand je meer af kan nemen. Afscheid nemen is nooit leuk, maar nu heb je zoveel goeds gedaan daar dat ook zij jou nooit meer zullen vergeten.Goeie reis en geniet nog even lekker na als je thuis bent. Heel veel succes en plezier in Enschede met de laatste loodjes. Tot gauw.
-
04 Februari 2014 - 14:40
Annelijn:
Hoi Willemijn,
Wat een mooi verhaal, ik heb ze met veel plezier gelezen om toch een klein beetje ervan mee te maken. ;)
Ik wens je een hele fijne vlucht en we zullen gauw eens afspreken. Wie weet in Enschede. Ook veel succes en plezier gewenst wanneer je gaat verhuizen!
Liefs,
Annelijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
