St. Joseph's Home
Door: Willemijn van der Nagel
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
09 September 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Waar zal ik eens beginnen en hoe zal ik het omschrijven. Het is allemaal nog zo indrukwekkend en nieuw! Maar het is ook best moeilijk, zo alleen in een grote en onbekende stad.
Het tehuis ligt echt tussen de townships. Wij (ik en mijn twee Duitse kamergenootjes) mogen niet zonder auto van het terrein af, dat is namelijk te gevaarlijk. Zelfs lopen naar de supermarkt, wat 500 meter lopen is, is te gevaarlijk. Ze raden het ook af om naar die supermarkt te gaan, maar we gaan toch omdat het goedkoop is. Daarnaast lopen er rond de supermarkt veel beveiligingsmannen met geweren, dus voelen we ons toch een beetje veilig.
Deze onveiligheid zorgde er wel voor dat we de eerste anderhalve week nogal opgesloten zaten in het tehuis. Sinds vorige week hebben mijn 2 kamergenootjes een auto en kunnen we nu vaker het terrein af. Daarnaast moet ik heel erg wennen aan de cultuur. Ik wist dat ik naar Afrika ging, maar ik had het toch iets meer werelds verwacht.
In het tehuis is ook ons appartement, waar ik en mijn kamergenootjes wonen. Het appartement is redelijk, buiten het feit om dat we al 2 weekenden van de 2 zonder elektriciteit zaten, onze wasmachine niet goed werkt (de wasmachine is vandaag weggehaald en is het wachten op een nieuwe) en ik een gat + lekkage heb ik mijn plafond. De 2 klusjesmannen van het tehuis en ik zijn intussen al goede vrienden geworden, hihi.
Mijn eerste 7 dagen heb ik vrijwilligerswerk gedaan op de Sunflower Ward. Dit is een afdeling voor kinderen tussen de 0 - 7 jaar met aids. Een aantal van deze kinderen zijn ook lichamelijk gehandicapt.
De kinderen zijn heel bijzonder en hebben allemaal hun eigen verhaal en achtergrond. Dit komt omdat 90% van de kinderen uit townships komt.
Vandaag was alweer mijn vierde stagedag. Op dit moment moet ik nog heel erg wennen aan de werkhouding/-mentaliteit van deze mensen. Het is totaal anders als in Nederland. Ze laten me namelijk echt aan me lot over, maar ik kan alles vragen en ze houden van studenten die initiatief tonen. Daarnaast maken Afrikanen zich echt totaal nergens druk om en stress kennen ze niet. Dit hoor je heel vaak, maar het is zo anders om het ook daadwerkelijk te ervaren. Sinds vandaag heb ik 2 Afrikaanse fysiotherapie studenten ontmoet. De meiden zijn heel aardig en ik kan goed met hun overweg. Dit maakt het toch makkelijker om te wennen aan de Afrikaanse werk-/levensstijl. Verder heb ik al een hoop andere mensen ontmoet, ook buiten het tehuis om en ben ik al een paar keer uit eten geweest met de vriendengroep van mijn huisgenootjes.
Elke keer als er iets gebeurt denk ik maar; 'It's Africa!' Hihi
Het tehuis ligt echt tussen de townships. Wij (ik en mijn twee Duitse kamergenootjes) mogen niet zonder auto van het terrein af, dat is namelijk te gevaarlijk. Zelfs lopen naar de supermarkt, wat 500 meter lopen is, is te gevaarlijk. Ze raden het ook af om naar die supermarkt te gaan, maar we gaan toch omdat het goedkoop is. Daarnaast lopen er rond de supermarkt veel beveiligingsmannen met geweren, dus voelen we ons toch een beetje veilig.
Deze onveiligheid zorgde er wel voor dat we de eerste anderhalve week nogal opgesloten zaten in het tehuis. Sinds vorige week hebben mijn 2 kamergenootjes een auto en kunnen we nu vaker het terrein af. Daarnaast moet ik heel erg wennen aan de cultuur. Ik wist dat ik naar Afrika ging, maar ik had het toch iets meer werelds verwacht.
In het tehuis is ook ons appartement, waar ik en mijn kamergenootjes wonen. Het appartement is redelijk, buiten het feit om dat we al 2 weekenden van de 2 zonder elektriciteit zaten, onze wasmachine niet goed werkt (de wasmachine is vandaag weggehaald en is het wachten op een nieuwe) en ik een gat + lekkage heb ik mijn plafond. De 2 klusjesmannen van het tehuis en ik zijn intussen al goede vrienden geworden, hihi.
Mijn eerste 7 dagen heb ik vrijwilligerswerk gedaan op de Sunflower Ward. Dit is een afdeling voor kinderen tussen de 0 - 7 jaar met aids. Een aantal van deze kinderen zijn ook lichamelijk gehandicapt.
De kinderen zijn heel bijzonder en hebben allemaal hun eigen verhaal en achtergrond. Dit komt omdat 90% van de kinderen uit townships komt.
Vandaag was alweer mijn vierde stagedag. Op dit moment moet ik nog heel erg wennen aan de werkhouding/-mentaliteit van deze mensen. Het is totaal anders als in Nederland. Ze laten me namelijk echt aan me lot over, maar ik kan alles vragen en ze houden van studenten die initiatief tonen. Daarnaast maken Afrikanen zich echt totaal nergens druk om en stress kennen ze niet. Dit hoor je heel vaak, maar het is zo anders om het ook daadwerkelijk te ervaren. Sinds vandaag heb ik 2 Afrikaanse fysiotherapie studenten ontmoet. De meiden zijn heel aardig en ik kan goed met hun overweg. Dit maakt het toch makkelijker om te wennen aan de Afrikaanse werk-/levensstijl. Verder heb ik al een hoop andere mensen ontmoet, ook buiten het tehuis om en ben ik al een paar keer uit eten geweest met de vriendengroep van mijn huisgenootjes.
Elke keer als er iets gebeurt denk ik maar; 'It's Africa!' Hihi
-
09 September 2013 - 19:20
Melanie Heemskerk:
Leuk verhaal wil! Het wennen duurt even maar dat komt zeker weten goed! Heel veel plezier en geniet ervan topper! Xx Mels -
09 September 2013 - 19:57
Wendy:
Heel wil. Leuk verteld, ik kan het helemaal voor me zien.. Ik hoop dat het als je gewent bent, het beter met je gaat, wel pittig dat je echt in een onveilige buurt zit.. Gelukkig lees ik dat je wel roommates hebt. En Duits, moet wel lukken denk. Veel succes, lees gauw weer wat van . Xx wendy -
09 September 2013 - 20:18
Anouk:
het komt allemaal wel goed will nog 150 dagjes -
09 September 2013 - 20:42
Nicolette:
Precies wat Anouk zegt!! ❤ -
10 September 2013 - 00:43
Maartje:
Hee Will!! Komt allemaal goed! Geloof me dadelijk wil je niet meer weg! Ik heb nu al heimwee! Wat heel belangrijk is als je meer op je plekje ben, geniet en doe wat je wilt! Voordat je het weet zit je weer in NL! Het is nu allemaal moeilijk maar dat is binnen 2 weekjes weg! Geloof me! Komt allemaal goed! WEET JE!! Ik kom ook naar Zuid-Africa!!! :D Van 27 November tot 17 December! :) Ik zit te twjvelen om 5 dagen langer te blijven! Dus dan tot 21 December! Ben jj er dn ook nog en zou je dan eventueel kunnen rondreizen?? Xxxx LY!! -
16 September 2013 - 21:32
Bettie:
Hoi Willemijn,
Jeetje je allereerste ervaringen.We waren zo nieuwsgierig hoe het met je zou gaan. we hebben al even met je vader gesproken en hoorden van hem hoe je eerste indruk eruit zag.Grappig toch dat je verwachtingen heel anders zijn dan de werkelijkheid is. Toch zal je humoristische kijk op de dingen je wel verder helpen. je zal best veel zien en leren daar. we hopen dat je een geweldige tijd daar beleefd en dat je vriendschappen voor het leven opdoet.
Veel liefs Bettie, Danny, Bart en Manon -
20 September 2013 - 13:57
Jeroen En Theo Jeugdouderlingen:
Beste Willemijn,
De cultuur shock is wel heftig, maar een gezonde Hollandse meid weet zich wel te redden.
Als je hier later op terugkijkt denk je, was dit alles.
Maak er een leuke tijd van en geniet van elke dag, want deze ervaring neem je de rest van je leven mee.
Groetjes Jeroen en Theo -
23 September 2013 - 10:15
Joke Van Der Meij:
Hoi Willemijn,
Met de catechesegroep van de kerk willen we jouw goede doel graag sponsoren. Wil je mij je mailadres geven, zodat we wat kunnen overleggen, etc.
Groetjes, Joke van der Meij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
